Wilde cichorei – Cichorum intybus
Cichorei is een kleine, paardenbloemachtige plant uit de omposietenfamilie van ongeveer 30 cm breed maar met een bloemstengel tot wel 1,2 meter hoog. Hij staat graag op een open, zonnige plek en doet het in elke grondsoort. In vruchtbare grond bloeit hij het meest weelderig
en komen er zowel hommels, honingbijen en solitaire bijen op af.
Niet alle vormen van deze diep wortelende inheemse plant zijn verblijvend. Veel gecultiveerde vormen zijn een- of tweejarig. In het eerste jaar staat er dan een rozet van bladeren die op paardenbloemblad lijken. Laten staan dus als je het tweede jaar van de prachtig helderblauwe bloemen wilt genieten. De bloemen beginnen in juli al te bloeien maar de blauwe bloemkleur lost gemakkelijk op in water. Daardoor zijn oudere bloemen na een paar regenbuiten witter. In een warm jaar, zoals dit jaar, bloeien ze in oktober nog steeds.
Het hele groeiseizoen kun je het blad eten in een salade. Het is wel wat bitter. Je kunt het blad ook enkele minuten koken. In de herfst en de winter zijn de wortels oogstbaar. Geroosterd kun je ze gebruiken als koffievervanger. En als je ze niet meteen allemaal wilt gebruiken bewaar je
ze in zand. Vooral in de negentiende eeuw en in de periode van de Tweede Wereldoorlog gebruikte men de gemalen wortels als koffiesurrogaat vanwege het hoge gehalte aan inuline.
Inuline is een oplosbare voedingsvezel, die de gezondheid van je darmen, hart en stofwisseling kan verbeteren. Nu wordt cichorei weer op vrij grote schaal verbouwd voor de productie van inuline. In het donker opgekweekt kennen we de cichorei als witlof.
Dankzij de diepe wortels is wilde cichorei een goede mineralenverzamelaar. Omdat de cichorei veel langs wegen staat heeft hij de bijnaam ‘wegenwachter’.

Commissie Natuurlijk Tuinieren
natuurlijktuinieren@onsbuitenleiden.nl